توالت در دسترس

توالت‌های قابل دسترس، توالت‌هایی هستند که به‌طور ویژه برای پذیرش بهتر افراد دارای معلولیت جسمی طراحی شده‌اند.افرادی که تحرک کمتری دارند، مانند افرادی که پاهای ضعیفی دارند، آنها را مفید می دانند، زیرا کاسه توالت بالاتر ایستادن را برای آنها آسان تر می کند.اقدامات دیگری که می‌توان برای افزودن دسترسی به توالت انجام داد، شامل ایجاد فضای بیشتر، اضافه کردن میله‌های دستگیره برای سهولت انتقال به و از صندلی توالت، و در صورت لزوم فراهم کردن فضای اضافی برای مراقب است.برخی از کشورها الزاماتی در مورد دسترسی به توالت های عمومی دارند.توالت ها در خانه های شخصی را می توان برای افزایش دسترسی تغییر داد (بهسازی کرد).

یک توالت در دسترس در یک رستوران با سیم زنگ هشدار در دسترس

توالت‌های عمومی (معروف به سرویس‌های بهداشتی) می‌توانند چالش‌هایی برای دسترسی افراد دارای معلولیت ایجاد کنند.به عنوان مثال، دکه ها ممکن است نتوانند ویلچر را جا بدهند، و جابجایی بین ویلچر و صندلی توالت ممکن است چالشی باشد.توالت‌های قابل دسترس برای رفع این مشکلات طراحی شده‌اند، با فراهم کردن فضای بیشتر و میله‌های بیشتر برای گرفتن و نگه‌داشتن کاربران در حین جابجایی، و فضایی برای دستیار در صورت لزوم.

توالت ها در خانه های شخصی را می توان برای افزایش دسترسی تغییر داد.این یکی از مهارت های یک کاردرمانگر است.اصلاحات متداول عبارتند از: اضافه کردن یک صندلی توالت برآمده در بالای یک توالت استاندارد، نصب کاسه توالت بلندتر و راحت‌تر، اتصال یک قاب یا میله‌های چنگک، و اطمینان از اینکه دستمال توالت در دسترس است و می‌توان آن را با یک دست جدا کرد.این تغییرات می تواند سالمندانی را که مایل به ماندن در خانه و اجتماع خود هستند، امکان پذیر کند.

یک اصطلاح جایگزین "توالت معلولان" است که دیگر توصیه نمی شود

یک صندلی چوبی متحرک با میله‌های نگهدارنده، که می‌توان آن را روی سوراخ سقوط یک توالت چاله قرار داد.

وزارت دادگستری ایالات متحده مقررات اصلاح شده ای را برای عناوین دوم و سوم قانون آمریکایی های دارای معلولیت سال 1990 "ADA" در ثبت فدرال در 15 سپتامبر 2010 منتشر کرد. این مقررات استانداردهای دسترسی قابل اجرا و اصلاح شده را به نام استانداردهای ADA 2010 برای طراحی قابل دسترس تصویب کرد. "استانداردهای 2010" یا "استانداردها".استانداردهای 2010 حداقل الزامات را - هم محدوده و هم فنی - برای تاسیسات دولتی و محلی دولت محلی، مسکن های عمومی و تجاری که به راحتی در دسترس و قابل استفاده برای افراد دارای معلولیت هستند، به تازگی طراحی و ساخته شده یا تغییر داده اند، تعیین می کند.طبق ADA ارتفاع کاسه توالت باید حداقل 17 اینچ (430 میلی متر) باشد که از کف تا بالای صندلی توالت اندازه گیری شود.کنترل‌های فلاش باید به صورت دستی یا خودکار در قسمت وسیع توالت نصب شوند و به راحتی قابل دسترسی و کار باشند.علاوه بر این، نیاز مهم ADA برای فضای خالی از کف در اتاق های کمد آب وجود دارد.به عنوان بخشی از گرایش به طراحی جهانی، توصیه‌های زیر در توالت‌های عمومی رایج‌تر می‌شوند:

یک توالت با ارتفاع ویلچر، برای کمک به کاربر در داخل و خارج شدن از توالت، با دستگیره (میله های چنگ زدن).

یک رشته کشش اضطراری حمام، به شکل یک طناب قرمز که به زمین می رسد، متصل به یک زنگ و یک چراغ قرمز چشمک زن.

سینک و دست خشک کن با ارتفاع صندلی چرخدار؛

یک درب به عرض ویلچر؛

گزینه های اضافی برای ارتقاء توالت، توالت های گودالی است که شامل یک صندلی چوبی متحرک با میله های نگهدارنده است.

توالت های در دسترس نیاز به فضای کف بزرگ تری نسبت به اتاقک های دیگر دارند تا فضایی برای مانور ویلچر فراهم شود.این فضا برای افرادی که لزوما از ویلچر استفاده نمی‌کنند، اما همچنان به حمایت فیزیکی شخص دیگری نیاز دارند، مفید است.میز تعویض ارتفاع ویلچر نیز توصیه می شود، اما به ندرت در دسترس است.میزهای تعویض در دسترس برای استفاده کننده از ویلچر در دسترس هستند و به اندازه کافی طولانی هستند تا یک سرایدار بتواند کودک بزرگتر یا بزرگسال معلول را عوض کند.

میله های پشتیبان سیار بالای سر در یک توالت عمومی در دسترس در فرانکفورت، آلمان.

توالت عمومی برای استفاده با ویلچر در پارکی در حومه بریزبن ویشارت

برای نشان دادن توالت در دسترس برای استفاده در آمبولانس (با میله های دستگیره اما نه برای کاربران ویلچر) در بریزبن روی در توالت امضا کنید.

برخی از کشورها الزاماتی در مورد دسترسی به توالت های عمومی دارند.در بریتانیا، قانون برابری 2010، سازمان‌ها و کسب‌وکارها را ملزم می‌کند تا برای رفع نیازهای افراد دارای معلولیت، تنظیمات معقولی را انجام دهند.در ایالات متحده، بیشتر ساخت‌وسازهای جدید برای استفاده عمومی باید بر اساس استانداردهای قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت در سال 1990 ساخته شوند.